Oecumene
Iconostase van de Byzantijnse kapel in Schotenhof
Pijnlijk getroffen door de scheidingslijnen die de christenen onderling verdeelden, geraakte Vader Constantinus reeds in het begin van vorige eeuw met hart en ziel betrokken bij het prille streven naar oecumene en zocht hij naar kansen tot een respectvolle en vruchtbare dialoog tussen Oost en West. "Vita et Pax" werd gesticht met de oecumene - naast de liturgie - als voornaamste kenmerk.
De geschiedenis van de eerste pogingen om in Schotenhof zijn kloosters voor de hereniging te stichten, de boeiende contacten die werden gelegd met de orthodoxe kerk en met de kerken van de Reformatie, de publicaties, radiotoespraken, congressen en conferenties die onze Stichter organiseerde of zelf ging geven in België en Nederland, voor het ideaal van de christelijke eenheid spreken voor zichzelf.
Sinds 1931 mocht Vader Constantinus zich op oecumenisch gebied persoonlijk niet meer roeren in België. Dan maar weer de zee over steken en starten in Engeland. In 1939 werd Cockfosters gesticht, met het oog op de contacten met de Anglicanen. Inmiddels werd toch ook verder gewerkt voor het christelijke Oosten. De eerste monniken gingen onmiddellijk na hun noviciaat naar Chevetogne om er de Byzantijnse ritus te leren. Dom Vittorino Aldinucci, die zij in Monte Oliveto als novicenmeester hadden gehad, werd blijvend geboeid door het oecumenisch aspect van Vader Constantinus' werk. Reeds in de tijd dat hij abt was van San Miniato te Firenze, zette hij zich actief in voor de oecumene. Later verbleef hij bij onze monniken in Cockfosters. Deze monniken van Cockfosters, en later onze zusters en broeders in Turvey, verzorg(d)en de verspreiding van het oecumenisch tijdschrift "One In Christ" (vroeger "Eastern Churches Quarterly").
In 1946 bij zijn abtswijding, werd aan Dom Constantlnus Bosschaerts toelating verleend om met zijn stichting terug officieel te werken voor de oecumene. In 1947 werd met de goedkeuring van de Oosterse Congregatie een byzantijnse tak toegestaan aan de kloosters van de Vita et Pax-stlchting in België. In Schotenhof werd toen de Byzantijnse kapel ingericht. Liturgie en koorgebed volgens byzantijnse ritus in het Grieks of Slavisch, betekenden jarenlang voor de zusters en oblaten die ervoor gekozen hadden, een enorme verrijking van inzichten, een voedingsbodem voor spiritualiteit en gebed, en een toegang tot interessante contacten met gelovigen van de byzantijnse traditie. Twintig jaar lang mochten we gastvrijheid bieden aan de orthodoxe parochie van Antwerpen en Breda.
De kapel en haar omgeving lenen zich bijzonder goed om belangstelling te wekken voor de iconen en daardoor voor de spiritualiteit van onze broeders en zusters uit het christelijke Oosten. Met de gelovigen uit de Reformatie hebben we via ons retraitenhuis talrijke contacten, vooral met groepen geëngageerde christenen die komen om kennis te maken met het kloosterleven en om met ons de liturgie te vieren. De verruiming van onze belangstelling naar de grote wereldgodsdiensten toe en naar de interreligieuze dialoog ligt voor de hand. Een van de zusters maakt deel uit van de werkgroep, die regelmatig contacten legt met joden, moslims en boeddhisten, in groot wederzijds respect, met als doel elkaar beter te kennen, te begrijpen en te waarderen.
|